چرا مدارس دولتی باید به استفاده از آموزش از راه دور ادامه دهند؟
این یک پست کوتاه و ساده است. شب سه‌شنبه دیروقت است و بچه‌هایم نیاز به حمام دارند—خب، این پیچیده نیست: مدارس دولتی در ایالات متحده باید در سال تحصیلی ۲۰۲۰-۲۰۲۱ به استفاده از یادگیری از راه دور ادامه دهند.
می‌دانم به این سادگی نیست. همان‌طور که هفته گذشته در معلمان در خط مقدم مبارزه با کووید-۱۹ هستند نوشتم، معلمان اکنون در نوعی مخمصه هستند. در حالی که کووید-۱۹ در ایالات متحده با هیچ نشانه‌ای از کاهش در آینده نزدیک در حال جولان است، دونالد ترامپ و بتسی دوواس اخیراً فشار تهاجمی‌ای برای بازگشایی ساختمان‌های مدارس در پاییز آغاز کرده‌اند.
در حالی که اثرات منفی یادگیری از راه دور به خوبی بررسی شده‌اند، چیزهای کمی کاملاً بد هستند. ما اشاره کرده‌ایم که اثرات بلندمدت یادگیری از راه دور مزایایی نیز دارند. مارک سیگل، معاون مدیر مدرسه دلفیان، درباره این صحبت کرد که چگونه یادگیری از راه دور می‌تواند به والدین نگاهی نزدیک‌تر به آنچه فرزندانشان واقعاً یاد می‌گیرند، بدهد.
«مزیت بالقوه دیگر این است که بسیاری از والدین اکنون فرصتی دارند تا آموزش فرزندان خود را بهتر و کامل‌تر درک کنند—اینکه چه چیزی به آن‌ها آموخته می‌شود و عملکرد آن‌ها در موضوعات اصلی چگونه است. پس از گذراندن این دوره، آن‌ها ممکن است اعتماد به نفس بیشتری برای به عهده گرفتن نقش آموزش در زندگی فرزندان خود پیدا کنند. و با بازگشت والدین به نقش معلم، حتی به طور نسبی، کودکان ممکن است دوباره به والدین خود برای هدایت و دانش نگاه کنند.»
دوباره—من فقط یک طرف این موضوع را کاوش می‌کنم. چیزهای زیادی برای در نظر گرفتن وجود دارد. اما در حالی که من باور دارم که بازگشایی ساختمان‌های مدارس در ایالات متحده در پاییز ۲۰۲۰ از نظر کووید خطرناک است، این پست درباره اپیدمیولوژی نیست. بلکه، درباره شتاب موجود است—با وجود شکست‌ها و کاستی‌های اغلب قابل توجه—که تاکنون با یادگیری از راه دور ایجاد شده است.
بنابراین، چند بیانیه.
۷ دلیل که چرا مدارس در ایالات متحده باید به استفاده از یادگیری از راه دور ادامه دهند
۱. آینده نزدیک یادگیری تقریباً قطعاً یادگیری ترکیبی است—ترکیبی از آموزش دیجیتال و حضوری.
۲. با حرکت به سمت یادگیری از راه دور، مدارس مجبور شده‌اند منابع و کاستی‌های منابع لازم برای ادغام معنادار یادگیری الکترونیکی در راستای یادگیری از راه دور را بررسی کنند.
۳. این فرآیند برنامه درسی (آنچه آموخته می‌شود)، آموزش (چگونه تدریس می‌شود) و منابع پشتیبانی‌کننده (مانند زوم و مایکروسافت تیمز) را مجبور کرده است که با هم طراحی و بازطراحی شوند.
۴. این فرآیند کند و دست و پا گیر بوده و احتمالاً منجر به «افت یادگیری» شده است. اما «افت» در مقایسه با چه؟ بودن در یک فضای فیزیکی امن—فضایی که احتمالاً برای ۶ ماه یا بیشتر وجود نخواهد داشت؟
۵. از این منظر، می‌توان آنچه ما انجام می‌دهیم را به عنوان بخشی از یک «افت اجرایی» در نظر گرفت—افت موقتی قبل از یک سود بزرگ‌تر.
۶. البته، هیچ‌کس نمی‌داند در آینده با کووید-۱۹ یا با یادگیری از راه دور و اثرات بلندمدت آن چه خواهد شد. من آن را به عنوان چیزی به‌ویژه مؤثر یا نوآورانه معرفی نمی‌کنم. آنچه پیشنهاد می‌کنم این است که ما قبلاً این افت را تجربه کرده‌ایم و شروع به سازگاری کرده‌ایم.
و با توجه به اینکه آینده نزدیک یادگیری احتمالاً ترکیبی است، شاید منطقی باشد که حتی اگر ساختمان‌های مدارس در پاییز بتوانند با خیال راحت بازگشایی شوند (که بعید به نظر می‌رسد)، این مسیر را ادامه دهیم. این ساختمان‌ها همچنان می‌توانند از دانش‌آموزانی که به حمایت این فضاها و منابع مدارس و معاشرت با همسالان خود نیاز دارند، پشتیبانی کنند—فقط لازم نیست شبیه مدرسه‌ای باشد که آن‌ها به یاد دارند.
۷. می‌دانم که این همه بعید است رخ دهد، اما فکر کردم باید گفته شود: آینده نزدیک یادگیری ترکیبی است و ما یک قرن را صرف توسعه فضاهای فیزیکی کرده‌ایم.
شاید بتوانیم شش یا هشت ماه دیگر را صرف توسعه فضاهای دیجیتال نیز کنیم—نه به عنوان یک حاشیه، بلکه به عنوان نقطه کانونی یک تجربه یادگیری شخصی‌سازی‌شده‌تر.
